Montfort – Valkenburg
28 februari – 2 maart 2014
Pieterpadwandelweekeinde – Carnavalsweekeinde.
Dit Pieterpad-verhaal start wel heel bijzonder.
Vrijdag vertrekken we om 9 u richting Limburg. De route Assen, Zwolle, Apeldoorn Arnhem richting Slek. In Beilen moeten we langs de A28 nog even tanken. Scheelt zo weer 4 tot 5 cent per liter. Bij het verlaten van de A28 komen we achter een vrachtwagen die ook de A28 afrijdt. Maar die in eens stopt op de vluchtstrook van de afrit. ?? vreemde plek om te stoppen?! Wij passeren en gaan tanken. Tijdens het tanken zie ik dat er op de toerit naar de A28 2 lifters staan, in gedachten denk ik ‘waar zouden die heen moeten? Hogeveen? Of verder naar het zuiden?
Ik heb intussen het tanken afgerond en stap in de auto, zegt Wilma heb je die lifters gezien? ik antwoord bevestigend. Zullen we ze een lift geven als wij die kant op gaan? Zullen we voor het eerst lifters meenemen? Op de afrit staan een jongeman en een jonge vrouw, een bordje in de hand, Apeldoorn. Wij stoppen en laten hen instappen.
De lifters vertellen….
(Kevin en Geertje)
Ze doen mee aan een soort wedstrijd om liftend in Berlijn te komen 26 studenten doen mee en zijn met z’n allen in Groningen gestart. Ze vragen om het kenteken om veiligheidsredenen daarom bestaat elk team ook uit een jongen en een meisje. Ze vertellen wat ze studeren en waar ze vandaan komen. (Almere en Nijmegen)
Wij vertellen dat we het pieterpad lopen en dit weekeinde in Limburg een paar dagen gaan lopen. Hierop zegt Geertje ‘Oh dan komen jullie langs Leut en Millingen aan de Rijn. Jaaaa, zeggen Wilma en ik bijna in koor. Bij het restaurant “de Geldersepoort” hebben we al heel wat beleefd. Ooo zegt Geertje, daar heb ik gewerkt. Mijn broer werkt er nog. Wilma en ik vertellen van onze laatste belevenis dat we het pontje bijna mistten. Het was druk in het restaurant en wij hadden een heerlijke maaltijdsalade besteld. We hadden hier al eens eerder gegeten en wat gedronken en wisten dat je hier goed kon eten. Maar het was inmiddels kwart voor 6 en de laatste pond van de middag ging om even na 6-en. Moest lukken, zij de jongeman (Geertje haar broer) die onze bestelling opnam. Maar het was zo druk in het restaurant. De tijd tikte weg. 6uur. Ohjee, we moesten de pont halen… pas om 9 uur s’avonds was er nog een laatste overtocht. inmiddels… 5 over zes. Onze borden worden geserveerd…. We bedenken ons niet en doen onze maaltijdsalade in een plasticzakje. Iedereen op het terras kijkt ons aan!?! De jongeman van de bediening blijft vriendelijk en verontschuldigd zich onnodig. Want het was natuurlijk in de eerste plaats onze eigen schuld.
Hilarisch, zeker als je dan waarschijnlijk Geertje haar broer in het restaurant hebt ontmoet. We zijn ondertussen al lekker opgeschoten en maken een plan waar we de lifters veilig en op een geschikte plek voor lifters kunnen afzetten. We besluiten om bij Apeldoorn de A1 op te gaan richting Hengelo-Enschede. Bij een benzinestation stappen Kevin en Geertje uit. Wij rijden door om bij een volgende af- en toerit te keren.
We vervolgen onze weg naar Slek, Met de bus terug naar Montfort waar we met ons Pieterpad-avontuur verder gaan. We lopen een hele mooie etappe. Het landschap is glooiend. Het is heerlijk wandelweer. We verlaten Montfort.
Na een pittige wandeling over modderige en glibberige paden komen we in Slek.
We doen de modderige schoenen uit en rijden naar het hotel in Valkenburg. In het hotel frissen we ons wat op en leggen onze vermoeide benen te rusten. Ik kijk even op facebook….
En lees wat berichten tot dat ik een bericht van Daniel lees…
Hij is liftend onderweg naar Berlijn??!!!!
Blijken Kevin en Geertje studiegenootjes te zijn van mijn neefje.
Hoezo toeval!
Ditzelfde weekeinde is het carnaval beneden de rivieren. Op straat, in de bus en in het hotel vr
olijk uitgedoste mensen. Vrijdagavond is er groot feest in Valkenburg.
Wij laten het bij wat ons aanwaait in het hotel. We willen morgen fit zijn voor de zwaarste etappe van dit weekeinde.
Zaterdag 1 maart 2014
We gaan van Spaubeek met de trein naar Sittard en lopen weer terug naar Spaubeek. Het weer is prachtig de zon schijnt. In de loop van de ochtend betrekt de lucht. De weersvoorspelling was gunstig met een kleine kans op een regenbui. In de loop van de ochtend veranderd het zonnige weer in dreigende wolken partijen.
Ook in Sittard is het feest. We lopen door het centrum naar het startpunt van deze Pieterpad etappe.
Een hele mooie en heuvelige route. Veel hoogteverschil maakt het lopen zwaar. Ook zijn door de regen van de afgelopen nacht de wegen en paden modderig. Door het geglibber loopt het zwaar en moeten daarnaast ook vaak steile heuvels op. Soms tot 150m hoogte zo zien we op de etappekaart.
In de heemtuin van het IVN – Munster Geleen liepen we een bijzonder mooie route. Een kunstenaar heeft uit bomen dieren gebeeldhouwd. Enkele Winterkoninkjes, een roodborstje en een eekhoorntje kruisten ons pad.
Volgens enkelen is het meervoud van mensen het Pieterpad lopen Pieterpadders. Ook met onze Burgemeester E. van Oosterhout hierover als eens een klein boompje op gezet. Maar ach… Het is wel leuk zo als hier op het bankje in Puth.
Het weer valt nog erg mee, tot nu een enkel spatje regen. We lopen nu al zo’n 3 uur en smachten naar een kop koffie…. helaas lukt dat niet op de route. Omlopen? Nee, de tocht is zwaar genoeg. Achteraf mooi, want bij de auto aangekomen begint het te stortregenen!!
Zondag 2 maart
Vandaag lopen we van Spaubeek naar Valkenburg. Het weer is vandaag het mooist. Een frisse wind. Maar een heerlijk voorjaars- zonnetje. Deze etappe is wat glooiend de hoogteverschillen geleidelijker, wat het lopen ten goede komt.
We lopen door het mooie landschap en schattige dorpjes.
Vandaag komen we langs de ‘boze moeders’ naar een gedicht van Toon Hermans. Een monument tegen de uitbreiding van vliegveld Beek.
